دنيا اگر چه گذرا وبازيچه است،
ولي زندگي بازي نيست.
ما گاهي وقت ها،به تغذيه جسم خود،خوب مي رسيم
مثلا،هرغذايي را نمي خوريم
و
بعضي غذاهارا،حتما،مي خوريم
اما تغذيه روح چطور؟
تو که فقط موجود مادي نيستي؛
آيا تابحال سر روحتان درد گرفته وپاي روحتان شکسته است؟
وآيا صدمات روحي،خرج روي دست تان گذاشته است؟
وقتي از سقف روح؛قطرات«نوميدي» چکه مي کند؛
وقتي به داخل خانه جان«رطوبت تيرگي»نفوذ مي کند؛
چه مي کنيد؟
پيش کدام طبيب مي رويد؟
روانشناس؟
روانکاو؟
و
پس مي بينيم،تغذيه روح هم،بايد سالم باشد،
هرچيزي را نمي شود ديد
به هرجايي نمي شود رفت!
وباهرکسي،نمي شود نشست،
وبه هرکسي نمي شود دل داد!
سم ها فقط مادي نيستند،
بعضي آدمها،بعضي حرف ها،بعضي محيط ها،سمي اند،
وبايد ازشون دور بموني.!
درمان بيماري روح،شفاخانه ياد،وبازگشت به خويشتن هست
گاهي يک تذکر وبازديد ازدل،تحولي بزرگ درروح انسان،ايجاد مي کند.
يا رفاقت با صاحبان همت هاي والا،روح را تعالي مي بخشد،
هم نفس شدن با روح هاي آزاد از بند شکم وشهوت،دل آدم را بارور مي سازد،
وانقلابي در دل انسان ايجاد مي کند
به قول مولانا:
هرکه خواهد همنشيني خدا
گو نشيند درحضور اولياء
که صد قيامت دردرونشان نقد هست،
اولين آنکه شود همسايه مست.
درباره این سایت